In Noord breekt de Stormingsfase aan! De Strijd om de Macht gaat beginnen.Wees er op voorbereid! Ik kan niet benadrukken hoe ontzettend belangrijk deze fase is. Er zijn mensen die beweren dat als je de normingfase goed gedaan hebt, je deze fase overslaat, maar dat is echt niet waar.

In deze fase moeten namelijk een aantal dingen goed geregeld worden zodat er een balans, een evenwicht in de groep kan ontstaan. Vragen die (onbewust) spelen zijn:

  • Wie is hier de baas?
  • Welke rol heb ik in deze groep?
  • Hoe gaan wij hier met elkaar om?

Hoe wil jij dat kinderen met elkaar strijden? Op een Win-Verlies manier, of op een Win-Win manier? En hoe zie jij jouw rol hierbij? Onderdruk het niet, dan verdwijnt het nl in het onderwaterprogramma en gebeuren er dingen in het geniep. Maar help ze om dit op een goede en respectvolle manier te doen.

Leer kinderen moeten ruzie te maken en het samen goed op te lossen. Waarom? Omdat het anders op hun eigen manier gaat en dat is meestal volgens de wet van de sterkste. Dit is een cruciale fase in groepsvorming.

Als ik vroeger ruzie maakte moest ik altijd naar boven, naar mijn kamer. Briesend, met het stoom uit mijn oren, stampte ik de trap op naar boven. Boven sloeg ik de deur dicht, zo hard als ik kon. En als het niet hard genoeg was, deed ik het nog eens dunnetjes over. Op dat soort momenten wilde ik het liefst de scharnieren er uit knallen!

Zo gefrustreerd was ik. Boos van de ruzie, maar nog veel bozer dat ik weggestuurd werd. Vol met gevoelens waar ik niets mee kon. Nee, ruzie maken was bij ons thuis ‘not done’.

Een paar weken geleden was ik getuige van een flinke ruzie tussen mijn twee meiden (26 en 18). Zo… de vonken spatten er vanaf. Ik geloof niet dat ze eerder zo’n clash met elkaar hebben gehad. Kleine meisjes worden groot en laten niet over hun grens gaan. Ik was er eerlijk gezegd gewoon trots op. Hier was duidelijk een ontmoeting aan de grens. De aanleiding ging nergens over, maar dat gaat het nooit. De interpretatie van het gedrag van de ander wel.

Ouders denken vaak dat ruzie maken niet goed is. En dat je dat zo veel mogelijk moet vermijden. Ze grijpen in, sussen de boel of bieden snel een oplossing. En als ik de vraag stel aan leerkrachten ‘hoe heb jij vroeger geleerd om ruzies op een goede manier te voeren en op te lossen’, dan geven veruit de meeste leerkrachten aan dat ze dat eigenlijk niet geleerd hebben en dat ze dit ook enorm lastig vinden. Mocht je willen weten hoe je daar concreet mee aan de slag kunt gaan, klik dan hier.

Jouw rol is niet de oplossing aandragen, maar jouw rol is begeleidend; je begeleidt de leerlingen bij de stappen. Boze mensen luisteren niet. Dus als je merkt dat de kinderen nog te boos zijn om te praten. Stel het uit. Het is een goede gewoonte om ruzies na schooltijd uit te praten. “Het is nu tijd om aan het werk te gaan, maar om 15.00 uur zoeken we met elkaar een oplossing”. Merk je echter dat het voor de leerling te veel interne storing geeft, zet dan de klas aan het werk en voer dit gesprek buiten de klas.

En jij? Mocht jij ruzie maken thuis? Of moest je de wijste zijn? Werd je net als ik naar je kamer gestuurd? Of werd de ruzie hardhandig opgelost? En hoe beïnvloed dit jouw gedrag als leerkracht?

Ik hoor graag jouw ervaringen!

Met een verschillige groet,

Jelly

In het kader van de week tegen pesten met als thema de normingfase heb ik een GRATIS  E-BOOKvoor je klaar staan:

Wie bepaalt de norm?

Ja ik wil het e-book!