Wie ben ik?
.
Ik, Jelly Bijlsma, herinner me nog goed hoe ik als 13-, 14-jarige boeken las van Mary Mac Cracken: ‘Kinderen in de Kring’ en later ‘Lovey, een heel bijzonder kind’. Boeken die gaan over haar ervaringen in het werken met zwaar emotioneel gestoorde kinderen. Ik was er helemaal van ondersteboven. Ik wilde Mary Mac Cracken worden!
Na wat omzwervingen ben ik op mijn 21e gestart aan de Pedagogische Academie in Amsterdam. Ik (her)ontdekte Mary MacCracken en mijn fascinatie voor alles wat “Anders” was. Wat drukken kinderen uit middels hun gedrag? Wat zijn de onderliggende behoeften? Wat wil gezien en gehoord worden? Wat gebeurt er in teams waar het niet stroomt? En hoe verrassend om te merken dat onvervulde behoeftes uit de kindertijd nog steeds actueel zijn in onze volwassenheid en hoe dit dagelijks een rol kan spelen in ons werk.
Ik werd leerkracht en ging deeltijd Orthopedagogiek, leer- en gedragsmoeilijkheden, studeren. Ik werd Leerlingbegeleider bij het ABC in Amsterdam, toen docent Pedagogiek op de PABO (maar dat was een stap te ver af van de praktijk), Orthopedagoog op een ZMOK-school, Casemanager bij Gewoon Anders in Almere, Consultant, Trainer, Coach bij MHR te Bodegraven en later Adviseur bij KPC Groep in Den Bosch.
Ging mijn aandacht in eerste instantie vooral uit naar het individuele kind in de knel. Steeds vaker zag ik dat het gedrag van een kind niet op zichzelf staat. Gedrag is altijd in contact met iets of iemand anders. En zo ging ik steeds meer kijken naar het hele systeem. Wat gebeurt er in een groep? Hoe kan het dat ik met een leerling apart een prima contact heb, maar in de groep verandert in een draak van een kind? Wat doet een groep met kinderen, met ons? Hoe werkt groepsdruk? En wat is er nodig om dit positief te veranderen?
Al deze kennis en ervaring gecombineerd met mijn eigen naar ‘Wie ben ik’, ‘Waar hoor ik bij’ en ‘Wat heb ik hier te doen’, ben ik in 2012 mijn eigen bedrijf begonnen. onder de naam JBC&T en nadat ik mijn boek geschreven had, Klasse(n)Kracht met RESPECT voor de klas, werd mijn bedrijfsnaam Klasse(n)Kracht.
Inmiddels staat er een mooi bedrijf. We begeleiden ‘dynamische’ groepen, geven teamtrainingen Klasse(n)Kracht, trainen teams om samen meer te zijn dan de som der delen, en leid ik Specialisten Klasse(n)Kracht op. We groeien steeds verder. De behoefte is groot. Leerkrachten staan te springen om te snappen hoe zij regie kunnen voeren op groepsdynamische processen. In plaats van een jaar bikkelen, ziek te worden of af te haken kun je leren hoe het anders kan.
Ik doe dit werk niet meer alleen. Ik heb een team om mij heen die mij werk uit handen neemt en er zijn Licentie Specialisten. Samen met hen reizen we door heel Nederland om ons prachtige werk te doen!
Een boek
Ik realiseerde me dat in de begeleiding van “moeilijke” groepen ik een werkwijze had. Dat in elke begeleiding een aantal stappen steeds weer terug komen. Zo betrek ik altijd de kinderen bij het traject. De gesprekken zijn bijzonder, ontroerend en een openbaring. Fantastisch vinden ze dat. Over serieus genomen worden gesproken. Ze voelen zich gezien, gehoord etc. Ik denk de belangrijkste motor voor de verandering.
Ik kon mijn werkwijze vangen in een acroniem: RESPECT. Waanzinnig vond ik dat! Ik kon mijn aanpak kwijt in 7 pijlers! In 2015 verscheen het boek: Klasse(n)Kracht: met RESPECT voor de klas! en in 2024 is dit volledig vernieuwd. Een aanpak door mij ontwikkeld in de praktijk van de begeleiding van ‘moeilijke’ groepen. Zeven pijlers van RESPECT als uitgangspunt om een Sociaal Veilig en Krachtig Pedagogisch klimaat in de klas (en de school) te realiseren.
Missie
Mijn droom is dat leerkrachten zich ten diepste gaan beseffen hoe gemeenschapsvorming tot stand komt, dat dit niet vanzelf gaat en hoe belangrijk hun rol hierbij is om kinderen, groepen hierin te begeleiden. En om steeds opnieuw de vraag te stellen wat heb ik nodig om hierin te groeien.
Elke groep is anders. Bij elke groep moet je greep krijgen op de collectieve sterke kanten en beperkingen en toewerken naar het opbouwen van een gemeenschap waar ieder lid zich veilig, gerespecteerd en gewaardeerd voelt. Ook ieder individu in de klas is anders. Om greep te krijgen op ieder individueel kind bepaal je wat zijn of haar sterke kanten, tekortschietende vaardigheden en op te lossen problemen zijn, en vervolgens train je de leerlingen vaardigheden om ze te helpen hun problemen op te lossen.
Dat betekent dat je als leerkracht een andere rol hebt. Dat je tijd besteedt aan groepsvorming. Dat je stil staat bij de rol die we innemen. Als leerkracht ben je een facilitator, coach, begeleider. Je helpt kinderen om na te denken over oorzaak en gevolg. Niet jij als volwassene vertelt wat juist of niet juist is, (dat levert vooral aangepast = onzelfstandig gedrag op). Je begeleidt meer vanuit neutraliteit; neemt waar wat er gebeurt (of wat je hoort) en brengt dit zo neutraal mogelijk de groep in, je werkt aan bewustzijnsvergroting, je begeleidt het gesprek en dit alles in het teken van het gezamenlijke verlangen van de groep, de missie of de visie die je bij de start van het jaar gemaakt hebt en waar je samen aan werkt.
Overtuiging
Ik ben bij honderden ‘moeilijke’ groepen betrokken geweest en alle kinderen verlangen naar een leuke, gezellige groep. Het liefst de fijnste van allemaal. Het probleem: dat krijgen ze niet alleen voor elkaar. Gemeenschapszin bevorderen in groepen betekent dat we als groepen leren dat we ons niet alleen druk moeten maken om ons eigen ikje maar ook om het welzijn van andere klasgenoten in de groep en de groep als geheel. Wanneer een klasgenoot een probleem overwint, overwint de gemeenschap een probleem. Vermijden, negeren, afwijzen, pesten, aan de schandpaal nagelen, treiteren, terugtrekken, agressief zijn; allemaal tekenen van problemen die een gemeenschap nog moet oplossen.
Ik geloof dat als we kinderen helpen een positief zelfbeeld, zelfvertrouwen en zelfwaardering te ontwikkelen, ze leren bewust te worden wie zij zijn, over welke kwaliteiten ze beschikken en op welke manier zij een positieve bijdrage kunnen leveren aan de groep, kinderen steviger in de wereld kunnen staan. Met als resultaat zelfbewuste kinderen die hun talenten kunnen inzetten voor een beter wereld.
