Ruzie hoort erbij

Al een paar keer zijn kinderen komen klagen dat ze het spel oneerlijk vinden gaan. Jij snapt onmiddellijk wat ze bedoelen. Maar voordat je erop afstapt en dit varkentje even gaat wassen hou je je in. Hoe ga je reageren? Hoe ga je dit aanpakken? Doe je de snelle route waarbij je de kinderen vertelt wat er niet klopt en hoe ze dit moeten aanpakken of grijp je dit aan om als groep stil te staan bij wat er gebeurt en begeleid je ze dit door het proces heen, zodat zij en bewust worden wat er gebeurt, maar ook nieuwe vaardigheden leren?  

Laatst las ik een reactie:  “Ruzies en conflicten bij het voetballen? Dan gewoon niet meer voetballen. Klaar. Moet je eens kijken hoe snel ze het zonder ruzie kunnen”. De vraag die dan altijd bij mij oppopt: en wat leren ze hiervan? Als kinderen vastlopen in hun gedrag laat dat juist zien dat ze begeleiding nodig hebben. Dat doe je met rekenen en met taal ook. Op een goede manier omgaan met conflicten is iets wat geleerd moet worden. Leren samen spelen, samenwerken en samen problemen oplossen. Je hebt daar in je verdere leven meer aan dan het uit de weg gaan. 

Omgaan met ordeverstorend gedrag

Heb je een dynamische groep. Je hebt je regels en routines helder en ondanks dat zijn er steeds 4 – 5 kinderen die dit zich er niet aan houden. Hoe ga ja je hier mee om?

Of kinderen die ongevoelig lijken te zijn voor consequenties. Voor wie het niet uit lijkt te maken wat je vindt of doet. Ze doen het later gewoon weer. 

Deze scholen doen o.a. al mee