“Dus, kijk nog een keer goed, je klikt op de bóvenste toets; sociaal emotioneel. De bóvenste toets klik je aan.” Ik bekrachtig mijn woorden door op het digibord de toets nog eens aan te wijzen. Klaas, kijk je ook even mee? Super, nu weet ik dat ik je aandacht heb. Deze toets moet je hebben.”
Terug uit de vakantiebubbel
Ik ben er vrij zeker van dat ik de kinderen goed heb geïnstrueerd over welke toets ze in het IEP programma moeten aanklikken. Het is moeilijk voor te stellen dat ik een paar dagen geleden nog in een heerlijke vakantiebubbel zat van boeken, familie, wijn en kaas. Een beetje spijtig dat ik mijn derde boek na een paar hoofdstukken aan de kant heb moeten leggen – wetend dat ik er pas weer aan toe kom in de volgende vakantie – richt ik mij nu volop op de volgende uitdaging die voor me ligt: het afnemen van de tweejaarlijkse toetsen. Dit jaar gaan we starten met IEP. Voor iedereen nieuw, de kinderen inclusief.
Eerste stappen met IEP
“Juf kun je me helpen met de code?” Ik loop naar Pieter toe die dapper zijn e-mailadres van 8 cijfers en wachtwoord (met hoofdletter en teken) heeft ingetikt, maar vervolgens niet kan inloggen. “Ik heb echt alles goed gedaan juf, het moet aan de computer liggen.” Glimlachend verander ik de komma in een punt en geef hem een kneepje in zijn schouder. “Geeft niks, het is al heel knap dat je de cijfers van het e-mailadres goed hebt ingevuld.” En ik loop naar de volgende leerling die moeite heeft met inloggen. Nadat ik de volgende 5 minuten druk bezig ben geweest met het veranderen van komma’s in punten en het weghalen van spaties op de meest vreemde plekken kan ik mij richten op hoe er aan de toets wordt gewerkt. Om eerlijk te zijn heb ik daar helemaal niet meer zo op gelet.
Hobbels op de weg
Ik loop naar Klaas en zie tot mijn verbazing dat hij een tekst aan het lezen is. “Welke toets heb jij nu dan?” Vraag ik verwonderd. Ik zie al snel dat hij de leestoets heeft aangeklikt en dus niet de goede toets. Verdraaid. Hoe kan dat nou weer? Ik merk dat ik een vlaag van irritatie voel opkomen en klik de toets weg om vervolgens de bóvenste toets aan te klikken.
“Juf klopt dit wel?” Is de volgende vraag die op popt. “Nee, dat is niet de goede,” zucht ik vertwijfeld als ik zie dat Marie met de rekentoets is begonnen. “Maar die heb ik ook!” roept Henk, die mij blijkbaar met argusogen heeft gevolgd in plaats van zich te focussen op zijn taak. De vlaag irritatie die ik eerder voelde golft nu inmiddels door mijn hele lijf en ik merk aan mezelf dat ik wat kortaf reageer naar de kinderen. Inmiddels roept iedereen nu door elkaar en is er van een geconcentreerde toets setting niet echt sprake. Oké, time for change.
Verwarring en Oplossingen
Ik ga voor in de klas staan en klap in mijn handen, tel mijn bekende riedeltje af en prijs de kinderen vervolgens als ze stil naar mij kijken. Yes, zo wil ik het.
“Kijk nog maar even een keer mee naar het bord jongens. Zien jullie dit rijtje met toetsen? Hebben jullie dit ook?”
Ik krijg enthousiast “ja” te horen, van een aantal een verwarrend “huh?”
Ik laat ze zien hoe ze allemaal weer terugkomen in het beginmenu, en laat vervolgens nog een keer zien welke toets ze allemaal moeten aanklikken. Nu zie ik bij iedereen herkenning. Ik heb ze.
T-kaarten
Nu ik hier toch sta en de aandacht op me heb besluit ik om de T-kaart stil zijn is fijn’ en ‘luisteren naar elkaar is goed voor elkaar’ erbij te pakken. “Weten we het nog? Wat hoor ik en wat zie ik? We steken onze vinger op, waarom is dit handig?”
“Zodat niet iedereen door elkaar gaat praten!” knalt Henk door de klas heen. Ik kijk hem even een paar seconden aan. Hij lacht en steekt vervolgens zijn vinger op.
Rust en Regels herstellen
Zo gedurende de dag merk ik dat de kinderen ook uit een vakantiebubbel moeten komen. Het blijven zitten op de stoel is lastig voor een aantal. Op de een of andere manier rollen Nico en Klaas over de grond zodra ze er een kans toe zien. Wanneer de tassen en jassen gepakt moeten worden springen de kinderen nog net niet op elkaars rug en liggen veel jongens op de grond nadat ze elkaar een tackle hebben gegeven.
Na de vakantie
Als ik Nico en Klaas heb afgestoft bedenk ik me dat er meerdere regels zijn die even wat extra aandacht nodig zullen hebben de komende dagen. Ik denk alvast aan de komende vrijdagmiddag, wanneer we groepsdoorbrekend aan techniek zullen gaan werken en ik verschillende kinderen uit groep 4 – 8 onder m’n hoede krijg.
Maar dat duurt nog even, de rest van de dag bedenk ik veel opdrachten waar mijn kletsgrage kinderen in samen moeten werken, zodat ze ondertussen even gezellig met elkaar contact kunnen hebben.
Geschreven door Wendy Romkes. Leerkracht en in opleiding tot Specialist Klasse(n)Kracht en absoluut een talent om te schrijven wat mij betreft. Hoe waren jouw toetsweken? Herkenbaar? Laat je reactie achter in de comments hieronder.
Ik wens je een fijne week,
Met verschillige groet,
Jelly
Ik merk dat tijdens de toetsweken de spanning altijd erg oploopt bij de kinderen. Doen ze het wel goed? Blijven ze zitten als ze een toets slecht maken en meer onderhuidse vragen en druk die een rol spelen. Sommige kinderen slapen zelfs slechter. Dit heeft ook invloed op de sfeer in de groep, ondankt dat ik altijd extra tijd maak voor ontspanning in deze weken. Het is toch altijd een hele kluif voor ze. Natuurlijk zijn ze daarna ook erg benieuwd naar en soms ook gespannen voor de uitslag. Zo snel mogelijk plan ik kindgesprekjes in waarin we de voortgang bespreken. Dat geeft duidelijkheid en weer wat rust bij de meesten. Kon je die toetsspanning maar wat wegnemen bij de kinderen. Al met al zijn ze allemaal blij als het weer achter de rug is.
Hoi Debby,
Dank je wel voor je reactie. Ja wat akelig toch dat het ze zoveel spanning geeft. Ik vind het wel een mooie vraag om mee te nemen…hoe kunnen we toets spanning wegnemen bij kinderen… ik zet hem op mijn lijstje…
Wat doe jij allemaal al om deze spanning weg te nemen?
Groet, Jelly.