Een tijdje geleden vertelde een leerkracht mij dat ze bij het behandelen van de tweede wereldoorlog het ‘blue en brown eyes experiment’ liet zien. Ze vertelde me dat een leerling hier heel verontwaardigd over was en ervan overtuigd was dat hij dat nooit zou doen. Hij kon het zich echt niet voorstellen.
De leerkracht ging door met haar les en vertelde tussen neus en lippen door dat de directeur vanmorgen had aangegeven dat de kinderen de komende week niet op het plein konden spelen. Er bleek bij het ontwerp van het nieuwe schoolplein iets mis te zijn gegaan. In het plein zaten bepaalde stenen met een kuil erin, maar die waren ontworpen door rechtshandige mensen. En wat bleek? Omdat linkshandige kinderen zich net op een andere manier bewegen, de druk op de stenen anders was dan dat ze hadden berekend, het effect was nu dat de stenen scheef kwamen te liggen en het een gevaarlijke situatie was om buiten te spelen.
Je snapt er werd stevig gebaald door de kinderen. Er werd volop gemopperd totdat een leerling op het volgende idee kwam: “Maar juf, dan kunnen de rechtshandigen toch gewoon buitenspelen…? “
Ze liet het even stil vallen…Waarop ze tegen deze leerling zei: (die net nog gezegd had dat hij zoiets als het ‘blue en brown eyes experiment’ nóóit zou doen) “…en dit is precies wat er gebeurde in het experiment.” De jongen schrok zich rot, raakte geëmotioneerd en leerde op dat moment een zeer belangrijke les.
Wat ik hier zo mooi aan vind is dat je via een omweg kinderen bewust laat worden hoe je tot bepaald gedrag kunt komen. En dat is waar we in onze trainingen voortdurend naar op zoek zijn. Hoe kunnen we via een omweg duidelijk maken wat er speelt in de groep? Wat het thema van een groep is waardoor ze stagneren in hun ontwikkeling. Niet door de les te lezen of een preek te houden. Daarvan weten we allemaal dat het niet werkt. Na ongeveer 8 seconden zie je kinderen op standje ‘uit’ gaan. De blik keert naar binnen en er wordt op de juiste momenten geknikt, want sociaal wenselijk gedrag kunnen ze heus wel laten zien. Maar ze leren er helemaal niks van, laat staan dat er iets van bewustwording optreedt.
Naar aanleiding van de training ‘Hoe hoor ik Erbij’ vertelde een leerkracht mij dat ze de werkvorm met de kwaliteiten in de klas had gedaan. De opdracht was om elkaar om de beurt een kwaliteit te geven en erbij te vertellen waar je dit hebt ervaren of wanneer je dit diegene hebt zien doen. De kinderen moesten ervoor zorgen dat iedereen 4 kwaliteiten kreeg. Eén jongen in de klas was 25 keer negatief gekozen door zijn klasgenoten op het sociogram. Dus je kunt je enigszins voorstellen hoe hij in de groep lag. Bij het in ontvangst nemen van de kwaliteiten en de woorden van zijn groepsgenootjes, zag ik hem stralen. Hij glom van trots. De glimlach ging die ochtend niet meer van zijn gezicht af. Een mooi voorbeeld van regie voeren op een positief strookklimaat in je klas.
Wist je trouwens dat uitsluiting van groepsdeelname de grootste straf is die er voor kinderen te bedenken valt. We willen nu eenmaal onderdeel uitmaken van een groep. Het is niet voor niets dat isolatie een straf is die we toepassen op criminelen. Hoe gaat jouw groep om met verschillen in de klas?
Zorg dat je het Verschil maakt!
Hoe ziet jouw Sociogram eruit? Wie worden er buitengesloten of genegeerd? Wil je hier graag mee aan de slag? Door een aantal hele concrete stappen kun je hier echt verandering in aan brengen. Als je die stappen volgt ontdek je wat het thema van de groep is en kun je vervolgens heel doelgericht aan het werk. Mocht je hier juist werk van willen maken dan nodig ik je uit voor de training ‘Hoe hoor ik Erbij’.
met een verschillige groet,
Jelly.