In het boek “De vijf talen van de liefde van kinderen” van Gary Chapman lees ik over liefdestaal. Elk mens, en dus ook elk kind, heeft een eerste liefdestaal: de manier waarop hij of zij liefde het beste verstaat. Soms spreken kinderen een liefdestaal die wij op het eerste gezicht niet verstaan. Bijvoorbeeld omdat je zelf een andere taal spreekt.
Ik sta met mijn jongste dochter op het perron. Iets verder op staat ook een moeder met haar dochter. De moeder kijkt op haar mobiele telefoon. Het meisje loopt om haar heen en raakt haar aan. Het lijkt een spelletje. Ze tikt haar aan, lacht, doet een paar stappen terug en tikt weer aan. Ze heeft zichtbaar plezier. Haar moeder zegt, zonder van haar telefoon op te kijken, ” hou daar mee op!” en even later “stop daar mee!”
Het meisje geeft zo makkelijk niet op en na een paar rondjes om haar moeder heen gerende hebben, pakt ze het spelletje weer op. Haar moeder zegt, nu geïrriteerd, “stop nou eens met dat vervelende gedoe”. En terwijl ik er naar kijk zie ik de behoefte van het meisje en de behoefte van de moeder rakelings langs elkaar gaan.
Het meisje zoekt contact met haar moeder, ze wil graag tijd en aandacht van haar moeder. Haar moeder ziet dat niet. Haar aandacht wordt volledig opgeslokt door haar telefoon. Een gemiste kans voor moeder om op een speelse manier contact te hebben met haar vijfjarige dochter. Ik kijk naar mijn dochter, die heerlijk tegen me aanhangt (lichamelijke aanraking) en ik besluit mijn mobiele telefoon in mijn tas te laten.
Er zijn vijf talen van de liefde:
- lichamelijke aanraking
- bemoedigende woorden
- cadeaus
- het geven van aandacht en tijd
- dienstbaarheid, hulpvaardigheid
Het boek is geschreven voor ouders maar daarom niet minder interessant voor leerkrachten. Want als we weten wat de eerste liefdestaal van onze leerlingen is, is het ook makkelijker om bij leerlingen aan te sluiten. In eerste instantie dacht ik dat lichamelijke aanrakingen niet op prijs worden gesteld, maar in tweede instantie bedacht ik me dat sommige kinderen graag een knuffel komen halen of brengen bij de juf. Of even heel dicht tegen de juf of meester aanleunen. Ik denk dat ze daarmee kenbaar maken welke taal ze spreken. Ik weet ook dat leerkrachten dat niet altijd prettig vinden en dat begrijp ik als lichamelijke aanraking niet jouw liefdesstaal is. Welke kinderen herken jij in deze liefdestaal? Wie willen knuffelen of dicht bij jou in de buurt staan?
Complimenten geven gaat over de liefdestaal bemoedigende, positieve woorden. Voor wie is dit in jouw klas de eerste liefdestaal? Bevestigende woorden, waardoor je hoort wat iemand van je vindt of voor je voelt.
Stel dat cadeaus de eerste liefdesstaal is van een leerling. Hoe zouden we dit kunnen realiseren in het onderwijs? De Activiteitenpot kan hier misschien dienst doen. Stop in een pot allerlei kleine ‘kadootjes’ Je mag 5 minuten op de computer, je mag een fine-liner
uitkiezen, je mag als eerste kiezen bij het vrije spel, je mag tijdens zelfstandig werken naast iemand van jou keuze gaan zitten, je mag met gym een spel verzinnen, je mag een mooi schrift uitkiezen, je mag … Als je de activiteiten op een balletje schrijft en je doet ze in een pot, ziet het er speciaal uit. Of misschien moet het toch fysieker en maak je een kleine grabbelton.
Als je als eerste liefdestaal aandacht en tijd hebt, wil je graag de aandacht van de juf of meester. Zo herinner ik me het verhaal van iemand die vertelde dat zij expres fouten maakten tijdens het zelfstandig werken. Als je namelijk fouten maakte dan kwam de juf extra uitleg geven…
Dienstbaarheid en hulpvaardigheid gaat over je hulp aanbieden. Iets willen doen voor de ander zodat de dingen makkelijker worden. Welke kinderen herken je hierin? Welke kinderen willen graag iets voor jou doen zodat het voor jou makkelijker of fijner is?
Hoe kun je tegemoetkomen aan de verschillende talen van de liefde voor jouw leerlingen? Vooral nu ze op afstand zijn? Of hoe kun je ouders kennis laten maken met ‘de taal van de liefde van kinderen’.
En wat is jouw voorkeurstaal?
bron:”De vijf talen van de liefde van kinderen” van Gary Chapman
PS. DEEL dit artikel met jouw netwerk, door op de Tweet, Like, Share of Google+ knoppen te klikken, zodat ook de mensen in jouw netwerk profiteren.