Soms gebeurt er iets in je leven waarvan je weet: Dit is life changing. Ik denk dat iedereen wel eens zo’n moment heeft gehad. Afgelopen weken heb ik de eindopdrachten gelezen van de Specialisten in opleiding  en ook daar lees ik over voor hun levensveranderende momenten. En ik lees ook over prachtige verhalen van adelaars met kipse neigingen. We hebben vaak hardnekkig verhalen over onszelf opgebouwd. Meestal gebaseerd op ervaringen tussen 0 – 7 jaar. Die grammofoonplaat in ons hoofd die zich overal maar mee bemoeit. Vooral als we spannende dingen gaan doen. Natuurlijk, ik weet het, allemaal bedoeld om te beschermen, maar soms zooooooo vervelend omdat het me bijna weerhoudt om de dingen te doen die ik belangrijk vind om te doen. 

Ik heb me een periode in mijn leven heel ongelukkig gevoeld. Ik verstopte me regelmatig met m’n ziel onder m’n arm onder de dekens. Ik kon op de een of andere manier m’n plek niet vinden. Ik vond het leven allemaal zo zinloos.

Ik las het verhaal als een kip 

Op een dag gaf een vriendin mij een verhaal en ze sprak de volgende woorden: “Jij bent een adelaar maar je leeft als een kip. Het enige dat je hoeft te doen is je vleugels uitslaan”. In eerste instantie begreep ik helemaal niets van haar woorden, laat staan van het verhaal. En waarom snapte ik het verhaal niet? Ik las het verhaal als een kip. Pas toen ik jaren later bereid was mijn vleugels uit te slaan begreep ik het verhaal.

Ik wil je heel graag het verhaal vertellen en dat je het doorgeeft. Er zijn zoveel mensen, mannen, vrouwen, kinderen die zoekende zijn of die zich klein houden. Zo veel leerkrachten, intern begeleiders, directeuren, ambulante begeleiders die prachtige talenten en kwaliteiten hebben maar naar zichzelf kijken door de ogen van een kip, omdat ze vaak niet gezien zijn of worden in wie ze werkelijk zijn. Niet dat er iets mis is met een kip, want laten we eerlijk zijn die heeft ook prachtige kwaliteiten. Maar kijk eens waar jij de adelaar bent, maar je nog gedraagt als een kip…

Komt ie…

Verhaal van de adelaar en de kip 

Een man loopt langs de kant van de weg. Het is een mooie zonnige dag, hij voelt de warmte van de zon op zijn gezicht, hoort de geluiden van de vogels en de insecten om hem heen. Terwijl hij daar zo loopt vindt hij het ei van een adelaar. Hij bekijkt het ei van alle kanten, stopt hem in zijn jaszak en neemt het mee naar huis, naar de boerderij. Daar aangekomen stopt de man het ei in het nest van een broedende kip op het boerenerf.

Een paar weken later komt het ei uit. De baby adelaar wordt opgevoed tussen de kippen, samen met de andere kuikens. Samen met de andere kippen leert hij pikken en grazen. Hij wordt gewaarschuwd niet te vliegen want kippen kunnen niet vliegen. Ze fladderen en vallen, zo werd hem verteld…..

De adelaar blijkt een ellendige kip. Hij wil niet goed pikken en kakelen. Hij haat het omdat hij altijd het gevoel heeft onhandig te zijn. Hij valt ook steeds om. Hij heeft voortdurend honger, is prikkelbaar omdat het kippenvoer hem gewoon niet vult. De andere kippen vinden hem vooral storend en vreemd…..

Na jaren van worstelen om een normale kip te zijn, is het gevoel van eigenwaarde van deze kip vrij laag geworden. Hij haat zichzelf. “Waarom ben ik zo groot, onhandig en anders? Waarom kan ik hier niet gelukkig zijn net als alle andere kippen?”

Meer en meer begint deze kipt de boel te verstoren in en rond het kippenhok, alles om maar een beetje opwinding te krijgen. Diep in zijn hart verlangt hij naar een gevoel van vrijheid – alleen weet hij niet wat dat betekent – dus haalt hij allerlei streken uit rond het kippenhok d.m.v. drama en verstoringen. Andere kippen noemen hem irritant, vervelend, een onruststoker. De arme adelaar neemt het allemaal ter harte, gelooft hen en wordt steeds depressiever….

Op een dag ziet hij, hoog in de lucht, een adelaar. Het beneemt hem meteen de adem. Hij voelt iets in hem gebeuren. Hij voelt zich meer levend dan hij zich ooit eerder heeft gevoeld. In zijn opwinding vertelt hij zijn familie van kippen wat hij heeft gezien en hoe hij ook wil vliegen. Ze lachen hem uit. “Ben je gek? Je droomt. Echte kippen vliegen niet. Je zal dat nooit kunnen. Je kunt niet eens kakelen en pikken. En nu denk je wel dat je op een dag kunt vliegen? Wanneer word jij nou eens volwassen en doe je wat wij doen. Wat is er mis met jou?” De jonge adelaar voelt zich beschaamd en ontmoedigd. Hij voelt zich hopeloos en alleen en zo valt hij die nacht in slaap.

Dagen later ziet hij tot zijn vreugde de vogel opnieuw en deze schreeuwt zijn adelaarsroep uit. Op het moment dat de jonge adelaar deze roep hoort, gebeurt er iets onverwachts. Zijn hele lichaam slingert oncontroleerbaar. Zijn lijf reageert automatisch op de majestueuze kreet met een krachtige kreet van zichzelf. Hij is verbaasd. “Wat gebeurt er? Komt dit prachtige geluid van mij? Kippen maken dit geluid toch niet.”

De jonge adelaar, eindelijk bewust van wie hij werkelijk is, strekt voor de eerste keer zijn vleugels uit en vliegt weg. Voor hij het weet zweeft hij door de lucht. Niet langer meer gevangen door het kippenhok, niet meer gevangen door het idee dat hij een kip zou zijn.

Lancering Klasse(n)Pad

22-2-2022 was de lancering van Klasse(n)Pad. Dit was zo’n moment dat ik aan dit verhaal moest denken. Ik voel me een adelaar echt waar en ja, ik heb regelmatig de neiging om me kips te gedragen. Dan loop ik wat in de grond te pikken, doe allerlei dingen die er eigenlijk helemaal niet toe doen, gewoon omdat ik het allemaal te spannend vindt. Nu is de lancering voorbij. Ik heb er enorm van genoten. Tijd om los te laten. Ik heb het toevertrouwd aan de wereld. Ook Klasse(n)Pad mag nu de vleugels uitslaan. Wil je meevliegen? Klik dan hier.

Waar herken jij het verhaal van de adelaar in jouw leven?

En aan welke kinderen moet je misschien wel denken?

Ik lees graag je reactie in het veld hieronder.

met een verschillige groet,

Jelly.