Donderdag 20 mei was het Annie MG Schmidt dag. Wie is er niet groot mee geworden met de verhalen van Jip en Janneke, Pluk van de Petteflat, Minoes, Floddertje. Ik maakte er een post over voor Facebook en in gedachten ging ik 13 jaar terug in de tijd.

Het avontuur van Pluk

Onze jongste zat in de kleutergroep bij juf Theresa. Daar hadden ze een koffertje waarin Pluk (van de Petteflet) logeerde, samen met zijndagboek. Wekelijks namen kinderen Pluk en het koffertje mee naar huis, die beleefde daar allerlei avonturen, dat schreven ouders op in het schriftje en zo gingen die avonturen weer op maandag terug naar school. Misschien doe jij ook wel een variant op school.

Toen Pluk bij ons mocht logeren, gingen we met de bus en de trein op stap. Ik weet niet meer waar we naar toe gingen maar het was een avontuurlijke dag. Moe van al die avonturen kwamen we er ’s avonds achter dat we Pluk kwijt waren; vergeten. Oeioeioei dit was foute boel. Pluk was vermoedelijk ergens in de trein blijven zitten. Dat was wel een dingetje natuurlijk. Om het luchtig te houden zei ik: “Die Pluk, die heeft blijkbaar een eigen reis schema, die heeft zich gewoon verstopt, hij wilde nog meer avonturen.”

Waarom zou hij dat gedaan hebben? Waar zou hij naar toe willen? En zo ontstond er een prachtig verhaal over dat het avontuur voor Pluk nog niet klaar was. Hij was namelijk op zoek naar Aagje. Kortom het werd een prachtig verhaal. Wij op zoek naar een nieuwe Pluk en natuurlijk een Aagje. En een enorm verhaal voor in het koffertje. Wat een avonturen had die Pluk beleefd en vanaf die tijd ging hij altijd samen met Aagje op pad.

Een mooi ervaring

Dit verhaal komt zo af en toe weer even langs. Juf Theresa stuurde me een mail met deze herinnering. Ik kan er met terugwerkende kracht nog steeds van genieten. Een mooie ervaring omdat wij besloten hadden ergens er een mooie ervaring van te maken. Ja we hadden ook kunnen mopperen en belerend kunnen zijn over “op je spullen letten” en nog meer, maar dat deden we niet en daardoor is het zo’n mooie herinnering geworden. Ik ben zo blij dat ik ergens in mijn leven geleerd heb dat je kunt kiezen welke reactie je geeft op welke situatie.

Erbij horen

Afgelopen donderdag hadden we een bijeenkomst over de pijler Erbij Horen met de Specialisten Klasse(n)Kracht® in opleiding. We nemen dan met elkaar een sociogram af en analyseren de gegevens.

Een van de leerkrachten gaf aan hoe pijnlijk ze het vond dat een leerkracht over een leerling die een buitengesloten positie innam (geen positieve keuzes en veel negatieve keuzes) als reactie gaf: “Dat is haar eigen schuld. Moet ze maar niet zo bazig zijn”.

Het meiske is 7 jaar. Stel nu dat ik dat meiske zou zijn en ik ben sociaal niet zo handig en ik heb een leerkracht die niet verder kijkt dan mijn gedrag en daar een oordeel over heeft. Word ik hier geholpen? En hoe zou het zijn als een leerkracht ziet dat dit meiske zoveel negatief gekozen wordt en ze zou zeggen…Oei, daar schrik ik van. Ik weet wel dat ze heel bazig kan zijn maar dat ze zoveel negatieve gevoelens op roept, dat had ik niet door. Hoe zou zij zich voelen bij ons in de groep? Om dan de vraag te stellen: hoe zou ik haar kunnen helpen?

Misschien heb jij wel een collega die zo praat over kinderen. Misschien ben je zelf wel een kind geweest die hulp nodig had en dat niet heeft ontvangen, omdat het oordeel in de weg zat.

Als je oordeelt, stop je met kijken

Hoe ga je het gesprek aan met deze collega, oordeel loos… want ja ik kan wel een oordeel over deze leerkracht vellen, maar dan doe ik eigenlijk precies wat ik haar verwijt. Kan ik nieuwsgierig blijven naar wat maakt dat zij dit zegt.

Wat zou er gebeuren als ik haar zou vragen: ik hoor je zeggen dat het haar eigen schuld is omdat ze zo bazig doet naar andere kinderen, waar ik nieuwsgierig naar ben is… wat zou de hulpvraag zijn die dit meiske aan ons stelt met haar gedrag?

Als we niks doen blijft ze doen wat ze doet. Waar wijst haar gedrag naar toe? Wat zou haar kunnen helpen om vriendelijker te leren omgaan met anderen.

Over welk kind heb jij een oordeel?

Waar raakt dit kind jou?

Zoek iemand op die je vertrouwt en ga het onderzoek aan met jezelf. Wat ontdek je dan?

Ik wens je mooie, oordeel-loze gesprekken.

Met verschillige groet,

Jelly